Kalibrachoa

Kalibrachoa – charakterystyka

Setki drobnych, dzwonkowych kwiatków we wszystkich barwach tęczy zdobią balkon od późnej wiosny do przymrozków. W dodatku ta roślina jest mniej wrażliwa na niekorzystne warunki niż spokrewnione z nią Petunia i Surfinia. Kalibrachoa pojawiła się u nas stosunkowo nie dawno, jednak jej popularność rośnie błyskawicznie, to krótkowieczna Bylina pochodząca z górzystych regionów Ameryki południowej, u nas uprawiana zazwyczaj jako roślina jednoroczna. Jej blisko spokrewniona z Petunią i jej kaskadową wersją czyli Surfinią świadczy o tym jej wygląd. Filigranowe kwiaty o dzwonkowym kształcie przypominają miniaturki Petunii.Są za to znacznie liczniejsze stąd angielska nazwa rośliny Milion Bells, czyli milion dzwonków.

W naturze są zapylane głównie przez kalibry. Kalibrachoa kwitnie niezwykle długo i obficie. W odpowiednich warunkach wielobarwne kwiaty pokrywają jej malowniczo zwisające pędy od końca maja lub początku czerwca aż do pierwszych przymrozków, czasem nawet do połowy października. Co więcej roślina cieszy się znacznie lepszym zdrowiem od swoich kuzynek. Jest mniej wrażliwa na krótkotrwałą suszę, silne deszcze i wiatry. Powstały także odmiany odporne na gnicie systemu korzeniowego oraz groźne choroby grzybowe takie jak mączniak prawdziwy.

Tworzone są również jej krzyżówki z Petunią. Między innymi seria Super cal, wyróżniające się wielkością kwiatów. Najpiękniej prezentują się posadzone w wiszących pojemnikach lub skrzynkach, pojedynczo lub w grupach po kilka odmian różniących się kolorami. Sprawdzą się również w połączeniu z innymi gatunkami balkonowymi.

Uprawa

Kalibrachoa najlepiej rośnie i kwitnie w słonecznych miejscach, ale znosi także lekko ocienione. Potrzebuje przepuszczalnego, żyznego podłoża o lekko kwaśnym odczynie. Powinno być stale umiarkowanie wilgotne. Roślina o wiele lepiej znosi krótkotrwałe przesuszanie niż nadmiar wody. W sezonie regularnie zasilamy ją nawozem do Surfinii lub kwitnących roślin balkonowych. Fantazyjne kwiaty przybierają wszystkie kolory oprócz zieleni. Często są dwu lub trójbarwne, paskowane lub odmiennie zabarwionym wnętrzem. Znane także formy pełnokwiatowe.

Hodowcy nieustannie tworzą też nowe odmiany, które podzielono na kilka grup. Najsłynniejsza seria to Milion Bells skupiająca odmiany o tysiącach jednobarwnych kwiatków. Kwiaty odmiany z serii Super Bells są okazalsze, ale mniej liczne. Cechują się też odpornością na choroby. Podobnie jak okazy z serii Calita, Celebra Lion z kolei seria Aloha uwielbia pełne słońce.

Przechowanie i rozmnażanie

Kalibrochę możemy prze-ziomować. Zimę powinna spędzić w ciemnym chłodnym pomieszczeniu o temperaturze około 3 – 8 stopni, ale zanim tam trafi wszystkie pędy należy skrócić do długości 5 – 7 cm. Do wiosny podlewamy ją raz na dwa – trzy tygodnie, pilnujemy by podłoże  całkiem nie wyschło. W maju roślinę wynosimy na zewnątrz. Kalibrachoę warto też samodzielnie rozmnożyć. W tym celu pod koniec sierpnia należy pobrać sadzonki wierzchołkowe o długości dziesięciu cm. Po usunięciu kwiatów i dolnych liści zanurzamy je w ukorzeniaczu i sadzimy je w lekkim podłożu.