Czarnuszka

Delikatne kwiatostany czarnuszki kunsztem dorównują miniaturowym dziełom sztuki. Ich centymetrowe kwiaty w pastelowych kolorach otaczają promyki silnie powycinanych, pierzastych liści, podobne do kopru. Po przekwitnięciu zastępują je ozdobne owocostany.

W większości gatunków mają postać rozdętych mieszków zakończonych czupryną nitkowatych wyrostków. Po zasuszeniu idealnie nadają się do suchych bukietów. Co więcej skrywają cenną zawartość, czyli drobniutkie, jadalne nasiona. Cenione między innymi jako dodatek do pieczywa i sałatek.

Te niewielkie rośliny jednoroczne, osiągające zależnie od gatunku i warunków uprawy od 10 do 50 cm wysokości. Zaskakują wytrwałością i niskimi wymaganiami. Aby w pełni wyeksponować ich delikatną urodę powinniśmy znaleźć dla nich miejsce w przedniej części słonecznej rabaty lub na łące kwietnej np w towarzystwie polnych maków, habrów i złocieni.

Wspaniale prezentują się w ogrodach wiejskich lub w stylu naturalistycznym, a także jako element romantycznych dekoracji. Stanowisko z dużą ilością słońca to podstawa w uprawie czarnuszki. Najlepiej rośnie w przepuszczalnym żyznym podłożu o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, jednak poradzi sobie w słabszej glebie.

Nasiona wysiewamy wprost do gruntu, pod koniec kwietnia lub jesienią poprzedniego roku, co przyspieszy kwitnienie o kilka tygodni. Zbyt gęsto rosnące siewki przerywamy co 10 – 15 cm. Kwitnie czerwiec – lipiec.