Brunnera

Brunnera dobrze wygląda w sąsiedztwie Epimedioun, Pierwiosnków i Paproci, także na wodą lub na rabatach z wilczomleczami, omigiem, tulipanami i narcyzami. Nadaje się do runa parkowego na obrzeża grup drzew i krzewów. Przy sprzyjających warunkach rozsiewa się ładnie zagęszczając runo parkowe. Brunnery wyrastają do 30 – 40 cm. Liście odziomkowe ma jajowate, zaostrzone o sercowatej nasadzie na długich ogonkach liście, gładkie o widocznym unerwieniu.

Kwiatostan luźny, groniasty w kształcie baldaha, kwiaty podobne są do niezapominajek ale mniejsze niebieskie z żółtą gardzielą, średnica 5- 10 mm, kwitnie w maju – czerwcu. Odmiany bardzo dekoracyjne, ale ciągle mało znane są odmiany o liściach z szerokim kremowym obżerzem lub prawie białymi liścimi.

Odmiany:

Jack Frost

Liście srebrzyste z zielonymi unerwieniami.

Varigata

Liście z nieregularnym białym obrzeżem. Stanowisko powinno być półcieniste, nie za suche o glebie żyznej, próchniczej. Liście pozostają żywotne do końca jesieni, wiosną usuwa się jedynie liście uszkodzone, nie ścinając całkowicie części nadziemnej. Jeśli siewki na skutek samosiewu stają się zbyt liczne, należy je wykopywać bardzo starannie, uważając aby nie pozostawić w ziemi korzeni. Brunnera ma bowiem zdolności tworzenia pąków przybyszowych na odcinkach korzeni.

Rozmnażamy przez sadzonki korzeniowe wykopane w marcu – kwietniu. Odmiany jednak muszą być rozmnażane przez podział.