Dziwaczek jalapa

Jego pędy są rozgałęzione, dość grube i sztywne, a liście jajkowate i zaostrzone. Zakwita w połowie lipca. Kwiaty mają lejkowaty kształt, są żółte, różowe, pomarańczowe lub wielobarwne. Zebrane w wierzchołkowatych kwiatostanach na wierzchołkach pędów. Otwierają się po południu, jedną noc wydalając miły zapach i przekwitają rankiem następnego dnia. Podczas słonecznej pogody kwiaty są w dzień zamknięte. Niekiedy otwierają się w bardzo pochmurny dzień i w głębszym cieniu. Rośliny najładniej wyglądają w półcieniu, ponieważ tam uzyskują optymalny stosunek masy liści do liczby kwiatów. Na miejscach silnie nasłonecznionych zakwitają obficie, ale tam podłoże szybciej przesycha, co powoduje silne ogołacanie się dolnych części pędów z liści. Na takich miejscach w upalne lata należy je dodatkowo podlewać. Najlepiej rosną w zacisznych miejscach osłonięte od silnych wiatrów, które mogą wyłamywać dość kruche, choć masywne pędy.

Wymaga gleby żyznej, głęboko spulchnionej i stale lekko wilgotnej. Im lepiej przygotowane podłoże tym roślina rośnie silniej, jest bardzo zwarta, gęsta i okazała.

Rozmnażanie przez nasiona, które można wysiewać do połowy marce, do ciepłego inspektu, lub w mieszkaniu. Na miejsca stałe sadzonki wysadza się w drugiej połowie maja w rozstawie 50 cm na 50 cm. Nasiona dziwaczka przeżywają nasze zimy i często dają samosiewki. Dlatego na miejsca stałe można je wysiewać jesienią.

Dziwaczek ma grube bulwiaste korzenie, które jesienią jeszcze przed pierwszymi przymrozkami warto wykopać i przechować przez zimę tak samo jak inne bulwy i cebule roślin ozdobnych. Na miejsca stałe korzenie wysadzamy po 15 maja. Takie rośliny mogą rosnąć szybciej i zakwitnąć wcześniej niż wyhodowane z nasion.