Zamiokulkas

Zamiokulkaz zamiolistny to jedyny przedstawiciel swego rodzaju. Jego ojczyzną jest Afryka gdzie bywa spotykany zarówno na suchych sawannach, jak też wilgotnych tropikalnych lasach, od nizin aż po obszary górskie. Nic dziwnego że należy do najbardziej tolerancyjnych roślin pokojowych. Jego ozdobą są pierzaste liście wyrastające z bulwiastych kłączy, składają się z błyszczących skórzastych listków osadzonych parami na górnych sztywnych łodygach. Długość od 30 do nawet 120 cm. We wszystkich tych organach roślina gromadzi wodę na czas suszy, więc nic się nie stanie, jeśli sporadycznie zapomnimy o podlewaniu.

Zamiokulkas dba o czyste powietrze, nie tylko tak jak inne rośliny wychwytuje dwutlenek węgla, zamieniając go w tlen ale przede wszystkim wyjątkowo skutecznie usuwa z otoczenia niebezpieczne toksyny takie jak benzen, tuluen i ksylen. Poza tym jest naprawdę mistrzem przetrwania wśród kwiatów doniczkowych.

W tradycyjnej medycynie afrykańskich plemion jego kłącza stosowano w leczeniu stanów zapalnych i owrzodzeń.

Zamiokulkasa postawmy w sypialni, będziemy mieć czyste powietrze. Roślina lubi jasne miejsca, ale rośnie też w półcieniu. Najlepiej żeby światło było rozproszone. Zamiokulkasa podlewajmy z umiarem, zwłaszcza zimą. Dobrze znosi suszę ale na nadmiar wody reaguje gniciem kłączy.

Do przesadzania wybierzmy przepuszczalne, żyzne, kwaśne podłoże i zadbajmy o odpowiedni drenaż. Rozmnażamy przez podział kłączy.