Hiacynt

Najpopularniejszy gatunek spośród Hiacyntów uprawianych w Polsce. Kwiaty wydzielają mocny zapach. Najlepiej rośnie i najobficiej kwitnie w słońcu. W lekkim półcieniu będzie kwitł dłużej. W cieniu kwiatostany są mniej zwarte, pędy są wyciągnięte i łatwo się wyłamują a cebule zagniwają. Rosnąc długo w tym samym miejscu kwitnie słabiej. Dlatego po zasuszeniu liści, koniec czerwca cebule warto wykopać i przechować w ciepłym i przewiewnym pomieszczeniu.

Sadzimy je do gruntu jesienią na głębokości około 20 cm a na zimę okrywamy. Podłoże lekkie, przepuszczalne, żyzne o odczynie obojętnym. Nie toleruje gleb ciężkich, zlewnych, podmokłych, gliniastych gdzie cebule gniją. Rozmnażanie przez nacinanie lub drążenie piętki cebul. W miejscu zranienia po letnim przechowaniu zawiązują się małe cebule przybyszowe, zakwitają po 3 – 4 latach. Po kwitnieniu usuwamy uschnięte kwiaty, aby nie zawiązywały się nasiona osłabiające przyrost cebul.

Spośród przechowywanych cebul usuwajmy chore okrągłe żółto brązowe plamy pod łuską okrywającą są oznaką szarej pleśni. Małe jasnobrązowe punkty zlewające się w większe plamy i towarzyszące im często wyciek to objawy suchej zgnilizny. Przed sadzeniem cebulę warto zaprawić środkiem grzybobójczym.