Miodunka ogrodowa

Może być sadzona jako roślina zadarniająca. Nadaje się do runa parkowego. Bylina o krótkich kłączach, liście lancetowate, sztywne, szorstkie, pozostają zielone do nadejścia zimy. Zależnie od odmiany mogą być mniej lub bardziej plamiaste, u niektórych odmian prawie białe z zielonym obrzeżem. Kwiaty zebrane są w wierzchołkowe kwiatostany białe, niebieskie lub różowe. Bywa że przebarwiają się z różowych na niebieskie.

Kwiaty pojawiają się w kwietniu przed rozwojem liści. Ostatnio wyhodowano wiele odmian głównie amerykańskich pochodzących z krzyżowania kilku gatunków. Różnią się one siłą wzrostu, kształtem liści od bardzo wąskich do bardzo szerokich z wzorami na liściach od liści prawie białych po drobno kropkowane i barwą kwiatów.

Najlepiej rośnie na glebie zawierającej próchnicę pochodzenia liściowego z dodatkiem gliny. Znosi lekki i zmienny cień. wymaga gleby dość wilgotnej zasobnej w składniki pokarmowe ale nie lubi gwałtownych zmian temperatury i wilgotności. Po kwitnieniu ścina się pędy, aby poprawić wygląd rośliny. Ulistnienie pozostaje żywotne do końca jesieni. Wiosną usuwa się jedynie liście uszkodzone, ale nie ścina części nadziemnej całkowicie.

Rozmnaża się przez podział zimą lub wiosną.