Lawenda

Sprawdzi się w ogrodach w stylu środziemnomorskim na słonecznych rabatach żwirowych, jako obwódka lub niski żywopłot, w kompozycjach mieszanych i na rozległych rabatach jednogatunkowych. Wszystkie jej części ładnie pachną.

Jest to półkrzewiasta roślina tworząca szeroko rozrastające się malownicze kępy osiągające zależnie od odmiany od 40 do 80 cm wysokości. Liście lawendy są lancetowate, pokryte srebrzystym kutnerem. Kwiaty w różnych odcieniach fioletu u odmian przybierają barwy od białej przez różowe i purpurowy do ciemnego fioletu, zebrane są w kłosy na sztywnych wyprostowanych pędach kwiatostanowych.

Najlepiej rośnie i najobficiej kwitnie w miejscach silnie nasłonecznionych. Na zimę dobrze jest zwłaszcza w chłodniejszych regionach kraju nasadę lawendy warto obsypać kopczykiem ziemi od 15 do 20 cm wysokości a na czas mrozów całą roślinę okryć włókniną lub gałązkami drzew iglastych. Najlepsze są przepuszczalne, łatwo nagrzewające się gleby o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym.

Rozmnażamy przez kilkucentymetrowe 5 – 7 cm sadzonki, zielone pobierane z wierzchołków młodych pędów lub pędy boczne z tak zwaną piętką oberwane od starszych lekko zdrewniałych pędów. Sadzonki można pobierać niemal przez cały okres wegetacyjny, oprócz gorących suchych dni.

Do pędów zdrewniałych warto stosować ukorzeniacz, bo zwiększa to skuteczność procesu.

Rozmnażanie z nasion w naszym klimacie jest kłopotliwe. Zaleca się przecinanie kwiatostanów dzięki czemu jesienią roślina może powtórnie zakwitnąć. Po kwitnieniu lub wiosną warto przyciąć młode pędy o połowę co sprawi, że roślina ładnie się zagęści. Nie cięta może się wyciągnąć a zdrewniałe pędy będą się ogałacać od dołu.

Ścięte pędy i kwiaty warto ususzyć. Zawarte w nich olejki eteryczne wydzielają fitoncydy – substancje o właściwościach bakterjobójczych i wirusobójczych. Działają one odkażająco, niwelują nieprzyjemny zapach, odstraszają mole.